Il Cammino dei Cappuccini
400 km di cammino nell’entroterra delle Marche alla scoperta delle origini dell’Ordine dei Frati Minori Cappuccini
De spiritualiteit
De spiritualiteit
Het leven van de broeders kapucijnen is rijk aan vele dimensies die in wijze harmonie samengaan:
Leven van gebed
Het kapucijnse leven combineert contemplatie en actie in een dagelijks ritme dat op verstandige wijze tijd afwisselt tussen contemplatie en apostolische inzet. Zo is hun hele leven doordrongen van de apostolische geest en wordt al hun apostolisch handelen gevormd door de geest van het gebed. Het geestelijk gebed is de geestelijke leermeester van de kapucijnen: in de traditie van de orde is het gebed affectief en van het hart, beleefd als ademhaling van liefde die voortkomt uit de beweging van de Heilige Geest, luisterend naar de stem van God die tot het hart spreekt en leidt tot de intieme ervaring van de levende God. In het gebed leert de kapucijn uit zijn eigen liefde te komen om in de liefde van Christus te leven ten gunste van alle mensen. Aangestoken door de liefde van Christus overdenkt hij Hem in de nederigheid van de Menswording en het Kruis om in deze wereld in zijn voetsporen te treden.
“Laten wij altijd een vaste woon- en verblijfplaats maken in Hem, die de Heer God almachtig is, Vader en Zoon en Heilige Geest”. (De regel van Franciscus, FF 61)
“Laat ons oppassen voor de boosaardigheid en sluwheid van Satan, die wil dat de mens zijn verstand en hart niet op de Here God richt”. (De regel van Franciscus, FF 59)
“De broeders mogen de geest van heilig gebed en toewijding, waartoe alle andere tijdelijke dingen moeten dienen, niet uitdoven”. (De regel van Franciscus, FF 88).
Leven van broederschap
De kapucijnen leven niet als individuen, maar zijn verenigd in broederschap. Als broeders die elkaar door de Heer zijn gegeven en begiftigd met verschillende gaven, verwelkomen zij elkaar met dankbaarheid. Daarom zijn zij, waar zij ook leven, verenigd in de naam van Jezus, één hart en één ziel, voortdurend op zoek naar grotere volmaaktheid. Zij hebben elkaar lief met heel hun hart, dragen elkaars fouten en lasten, en oefenen zich onophoudelijk in de liefde van God. Als kinderen van één Vader voelen zij zich broeders van alle mensen, zonder enig onderscheid. Zij ontmoeten alle schepselen in een broederlijke geest en bieden God, de bron van al het goede, voortdurend de lof van de schepping aan. Zij bevorderen authentieke broederlijke betrekkingen tussen mensen en volkeren, opdat de wereld als één familie leeft onder de blik van de Schepper.
“En ieder moet zijn broeder liefhebben en voeden, zoals een moeder haar kind liefheeft en voedt, in die dingen waarin God hem genade schenkt”. (De regel van Franciscus, FF 32)
“Laat ieder vol vertrouwen zijn behoeften aan de ander kenbaar maken, want als een moeder haar vleselijke zoon liefheeft en voedt, hoeveel te zorgvuldiger moet men dan zijn geestelijke broeder liefhebben en voeden?” ((De regel van Franciscus, FF 91)
“Laat alle broeders geen macht of heerschappij hebben, vooral onder elkaar”. (De regel van Franciscus, FF 19).
Leven in armoede
De kapucijnen leven sober, vrij van overbodigheden. Net als de heilige Franciscus zijn zij vervuld van verwondering over de schoonheid van God, die nederigheid, geduld en zachtmoedigheid is, gemanifesteerd in de nederigheid van de Menswording en in de naastenliefde van het Lijden. Verliefd op de arme en nederige Christus, maken zij zich de keuze van de armoede eigen, om de naakte gekruisigde Heer te volgen. De evangelische idee van armoede brengt Franciscus tot nederigheid van hart en radicale onthechting van zichzelf, tot medeleven met de armen en zwakken en tot het delen van hun leven. In hartelijke navolging van de intuïtie van hun stichter, als pelgrims en vreemdelingen in deze wereld, willen de kapucijnen de armoede van de Heer Jezus Christus volgen in de eenvoud van het leven en vreugdevolle soberheid, in noeste arbeid, in vertrouwen op de Voorzienigheid en in naastenliefde jegens mensen.
“De broeders moeten zich niets toe-eigenen, noch huis, noch plaats, noch iets anders. En als pelgrims en vreemdelingen in deze wereld, die de Heer dienen in armoede en nederigheid, moeten zij vol vertrouwen om aalmoezen gaan en zich niet schamen, omdat de Heer omwille van ons arm is geworden in deze wereld”. (De regel van Franciscus, FF 90)
“Laten wij alle goederen teruggeven aan de Heer God, de hoogste en hoogste, en erkennen dat alle goederen van hem zijn en hem danken voor alles, van wie al het goede afkomstig is. (De regel van Franciscus, FF 49)
“Kijk, broeders, naar de nederigheid van God en open uw harten voor hem; verootmoedig ook uzelf, opdat u door hem verhoogd wordt. Houd niets van uzelf achter voor uzelf, zodat hij die zich geheel aan u aanbiedt, u allen kan ontvangen. (Sint Franciscus, Brief aan de gehele Orde, FF 221).
Het leven van een minderheid
De kapucijnen willen niet boven anderen staan en hoge posities bekleden, maar zij willen “minder” zijn, onder elke hiërarchie van macht, ver van de logica van de wereld, van bezit, macht en zelfbevestiging. De Zoon van God, hun model en gids, kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven voor het heil van allen. Zijn zelfvernedering wordt bestendigd in het sacrament van de Eucharistie, waar hij zich elke dag vernedert en in een nederige verschijning tot de mensen komt. Daarom willen de kapucijnen de nederige weg volgen die Christus en zijn dienaar Franciscus hen hebben gewezen. Zij leven bereidwillig hun broederlijk leven met grote nabijheid tot de mensen en vooral tot de armen, en delen met grote liefde hun ontberingen en hun nederige toestand. Terwijl zij hun materiële en geestelijke noden lenigen, zetten zij zich met hun leven, hun daden en hun woorden in voor hun menselijke en christelijke vooruitgang.
“Toen ik in zonde was, leek het mij te bitter om melaatsen te zien, en de Heer zelf leidde mij onder hen en ik toonde hen barmhartigheid. En toen ik mij van hen afwendde, werd wat mij bitter leek veranderd in de zoetheid van geest en lichaam. En daarna bleef ik nog even en verliet de wereld”. (Sint Franciscus, Testament, FF 110)
“Alle broeders moeten ernaar streven de nederigheid en armoede van onze Heer Jezus Christus na te volgen… En zij moeten zich verheugen als zij leven onder mensen die van weinig belang en veracht zijn, onder armen en zwakken, zieken en melaatsen, en onder bedelaars langs de kant van de weg”. (De regel van Franciscus, FF 29)
“Wij mogen nooit verlangen boven anderen te staan, maar wij moeten dienaren en onderdanen zijn van ieder menselijk wezen, omwille van God”. (Franciscus, Brief aan de gelovigen, FF 199).
Het leven van de verkondiging van het Evangelie
De eerste opdracht van een kapucijner broeder is niet het uitvoeren van grote, majestueuze en klinkende werken, maar het leven van het evangelie in de wereld in waarheid, eenvoud en vreugde. Kapucijnen behandelen iedereen met achting en respect, en bieden altijd aan om elkaar te ontmoeten, te luisteren en te dialogeren. Zij willen dat het Woord van God in hun hart wordt gegrift, zodat niet meer zij, maar Christus in hen leeft en zij uit een overvloed van liefde spreken. Zo prediken zij Christus allereerst door hun leven en daden en, wanneer het de Heer behaagt, ook door hun woorden. Zij zijn beschikbaar voor de missie, om de verkondiging van het evangelie te brengen aan alle mensen dichtbij en veraf, opdat ieder mens het goede nieuws van het evangelie hoort, ontdekt dat hij of zij oneindig bemind wordt door God en gehoor geeft aan Gods oproep door zijn of haar roeping van liefde ten volle te realiseren.
“Aangezien ik de dienaar van allen ben, ben ik verplicht iedereen te dienen en de geurige woorden van mijn Heer toe te dienen”. (Franciscus, Brief aan de gelovigen, FF 180)
“Laat alle broeders door hun werken prediken”. (De regel van Franciscus, FF 46)
“Laten wij ons verdedigen tegen de wijsheid van deze wereld en de voorzichtigheid van het vlees. De geest van het vlees wil en geeft namelijk veel om het bezitten van woorden, maar weinig om het in praktijk brengen ervan, en zoekt niet de innerlijke religiositeit van de geest, maar wil en verlangt een religiositeit die buiten de mensen verschijnt”. (De regel van Franciscus, FF 48)
"Si curiosus es de Via Capuccina et fortasse eam sequi paras, memento: vita spiritualis non est abstracta et concreta sicut via concreta."
© 2021 Frati Minori Cappuccini - Provincia Picena (Marche) - P.Iva: IT00327410429
